Yorgunum. Hem de öyle böyle değil, çok ama çok yorgunum. Tuna ve Nil tam 11 ayı doldurdu. Bu aralar ben de yorgunluğun limitlerinde gezintiye çıkmış durumdayım. Nasıl ifade edeceğimi bile bilemediğim çaresizlik ve yalnızlık duygularım arada bir kabarıyor işte, bugün de öyle bir gün. Hep "güçlü kadın" olmaya çalışmayı bıraktım bir süredir. Bazen öyleyim, belki çokca öyleyim ama ben de kötü hissedip pes etme hakkımı kullanmak istiyorum kimi günler.
Bugün de son 11 ay gibi sabah 5.30 da başlayıp akşam 21:00 e kadar süren bir mesaiden çıktım. Yorgun savaşçı dedikleri bu olsa gerek. Sabah uyanmaya çalış, iki biberon hazırla, iki alt değiştir hatta temiz beze kaka yapılınca 4 kez olabilir, sonra sabah enerjileriyle dolu olan iki canavarı eğlendir. Baba gidip bakıcı gelince kahvaltı, ilk uykuları için uyutma faslı, onlar uyur uyumaz fırlayıp pazara git, dönüp yerleştir, uyandıklarında kahvaltı. 3 saat sonra meyve saati ve öğlen uykusu. Bu sırada yemek pişirme ve kendi yemeğini yeme molası. Sonra çocukların öğlen yemeği, oyun, vs. Akşama doğru yoğurt yedirme ve bakıcımızı uğurlayınca baba gelene kadar 1-1.5 saat iki enerji bombasıyla başetmeye çalış, ardından babanın gelmesi, yemek hazırlığı, onların maması ve saat 20 den sonra uykuları gelmeye başlayınca biri bende, biri babada uykuya geçme seansı. Akşam huysuzluğu, yatıp geri kalkmalar, tekrar uyutma veeee işte mesai bitti. Ardından bir nefes alayım demek lazım ama evi toparlamak, bulaşıkları makineye koymak gibi işlerden sonra ancak ve işte saat 22:00. Geriye ne kalır? Bilgisayar veya tv karşısında geçen 1-2 saat ve uyku. Sonra sabah 5:30...
Bunları niye yazdım, bildiğim şeyler tekrarlamak için mi? Çok mu şikayetçiyim? Aslında tabii ki hayır, tapıyorum çocuklarıma, elbette çok mutluyum ama sadece yor-gu-num. Hepsi bu...Bir de çalışamıyor, mesleğini yapamıyor olmak kendimi işe yaramaz hissetmeme sebep oluyor bu aralar. Geçer mi bu duygu? Tekrar çalışabilirim değil mi? Umarım.
Aslında bunları bugünleri unutmamak için yazdım. Belki döner bakar ve gülümserim, kimbilir?
 |
ne kadar yorgun olduğunuzu, kendinize hiç vakit ayıramadığınızı tahmin edebiliyorum. bir de gece uyanmaları yok sanırım... gece uyanmalarından muzdarip biri olarak maşallah diyorum sizin yavrulara... maraton hafifleyecek, çocuklar büyüdükçe daha çabuk yemek yiyecekler, uyku 1 e inecek ama 2 saat olacak en az, sonra yavaş yavaş kreş düşünmeye başlayacaksınız ve tekrar çalışmaya başlayacaksınız :)))
YanıtlaSilÇok teşekkür edeirm yorumunuz için :) Gece uyanmaları arada oluyor tabii, su içip geri uyuyorlar ama bazen bir çok ağlarsa diğeri de uyanıyor saat 4 gibi. Gündüs 3 kez 45'er dk falan uyuyorlar, bunu bir türlü 2 ye indiremedik. Çalışmaya başlamak bana çok uzak görünüyor şimdilik ama mutlaka olacak.tekrar teşekkür ederim moral için
YanıtlaSilankara yazınızı okudum çok beğendim bu arada :)) siteye üye olmadığım için yorum yazamadım ama çok güzel anlatmışsınız, elinize sağlık :)
YanıtlaSil